1. Przestrzeń wokół Pałacu Kultury i Nauki, zawarta między ulicami: Marszałkowską, Al[eją] Jerozolimską, Ś[wię]to Krzyską i przedłużeniem ul[icy] Emilii Plater, winna być skomponowana tak, aby Pałac Monument znalazł się w sytuacji [...] gmachu wolnostojącego. Na przestrzeni tej nie należy więc poza PKiN wprowadzać żadnej zabudowy. [...]
2. Z przestrzeni otaczającej PKiN, skomponowanej jako jedna całość, wyodrębnić należy główny plac manifestacji wzdłuż ulicy Marszałkowskiej. [...]
6. Widok na PKiN [...] należy zapewnić ze wszystkich czterech kierunków osiowych [...]. Ze wszystkich czterech kierunków zapewnić piesze dojście na Plac, a z kierunków zachodniego, południowgo i ewentualnie północnego — również dojazd kołowy. [...]
8. Architektura zabudowy Placu PKiN i wlotów na ten Plac winna być zharmonizowana z PKiN, tworząc jednorodne, skomponowane, największe wnętrze stolicy. Przeciwstawiając się przeżytkom konstruktywizmu i eklektyzmowi winna ona twórczo nawiązać do postępowych tradycji architektury polskiej.
8 stycznia
Agnieszka Knyt, Miasto pod Pałac, „Karta” nr 39, 2003.
